Lustro - Sylvia Plath (ang.->pol.)

Jestem srebrna i rzeczywista. Nie mam żadnych uprzedzeń.
Cokolwiek widzę, wchłaniam natychmiast
Takim, jakim jest, niezamglonym miłością lub niechęcią.
Nie jestem okrutna, tylko prawdziwa –
Czworokątne oko małego boga.
Najczęściej rozmyślam o przeciwległej ścianie.
Jest różowa z kropkami. Wpatrywałam się w nią tak długo
Że stała się częścią mojego serca – które migocze.
Twarze i ciemności oddzielają nas bez końca.
Teraz jestem taflą jeziora. Jakaś kobieta pochyla się nade mną
Doszukując się w mojej głębi, kim tak naprawdę jest.
Potem odwraca się w stronę kłamców, świecy lub księżyca.
Wtedy widzę jej plecy, odzwierciedlam je wiernie.
W podzięce, nagradza mnie łzami i drżeniem rąk.
Jestem jej potrzebna. Odchodzi, wraca.
Każdym świtem jej twarz zastępuje ciemność.
We mnie utopiła dziewczynę i we mnie starą kobietę,
Która przerasta ją, dzień po dniu, jak okropna ryba.

_______________________________________________




Mirror 

I am silver and exact. I have no preconceptions.
What ever you see I swallow immediately
Just as it is, unmisted by love or dislike.
I am not cruel, only truthful---
The eye of a little god, four-cornered.
Most of the time I meditate on the opposite wall.
It is pink, with speckles. I have looked at it so long
I think it is a part of my heart. But it flickers.
Faces and darkness separate us over and over.
Now I am a lake. A woman bends over me,
Searching my reaches for what she really is.
Then she turns to those liars, the candles or the moon.
I see her back, and reflect it faithfully.
She rewards me with tears and an agitation of hands.
I am important to her. She comes and goes.
Each morning it is her face that replaces the darkness.
In me she has drowned a young girl, and in me an old woman
Rises toward her day after day, like a terrible fish.