wdech i wydech bohatera wąskiego gzymsu

jest całością i nie ma granic.

wymyka się opisom, więc bezcelowo

nie istnieje. przy wdechu uruchamia

zmysły. przygląda się błyszczącemu

ale nie lubi bocznego fletu. 
pomiędzy jedną dziurką a drugą

męczy go flauta. ta wygwizdana

historia może być o hibernacji

owiec, bo nawet w krótkim milczeniu

jest pewna siła – pewna i niemożliwa. 
ponieważ przyszłość nie jest jego opcją,

ta siła spala się przy pożegnaniach. 
bo żeby żyć, trzeba dużo wytrzymać. 
wyciągnąć głowę z plastikowego worka,

rozliczyć się z tego, co na języku 
i podobno wystarczy się nie bać,

zakochać się w gwałcicielu i w tym,

co w nim najgorsze, aż zostanie jeszcze

jeden krok, za którym świat i rzeczywistość

tracą powiązanie. wydech – bezcelowo

osiąga największe natężenie.