ustanie się - sinusoida patrzenia
Z dziecka, pozostała mi nieporadność lewej ręki.
Kiedy rysuję nią linie, kiedy tłukę szkło
i zbieram kawałki pomysłów, małe niewidzialne oczy
obserwują niewidoczne sinusoidy, wijące się między
pewnym dniem a wierzchołkiem podziału światła.
Pozwalają na ucieczkę. Są spokojne, czekają cierpliwie
aż dotrę do sensu kaligrafii. Wiedzą, że wrócę.
niecierpliwość umysłu w poszukiwaniu sensu, niepewność ręki...
OdpowiedzUsuńpsycholodzy (jacyś tam, kiedyś czytałam) twierdzą, że pismo odzwierciedla osobowość, ale ponoć i na odwrót, pisząc rytmiczne kreski możesz wyleczyć się z arytmii serca, uspokoić umysł, nauczyć cierpliwości(?)
pozdrawiam,
m.
Lubię głębokie wiersze wynikające z prostych sytuacji, podoba mi się wiersz
nie znam się na psychologii :)
OdpowiedzUsuńdziękuję za komentarz i podobanie :)