jest krótkie zawsze i długie nigdy

nie przyglądam się ulicy, gdy zapragnę postaci,
która nie przybiera imienia. schodzę z drogi
jednemu ja i wpadam pod koła innemu.

jest we mnie i się szkli.

teraz po cichu wracam, po tekturowe karteczki,
na których zapisała się istota tego wiersza.
wczoraj, ze strachu udałem, że szczęścia nie ma.
dojrzewało w drodze do nie tu i teraz.

dalej?
nie będzie żadnego dalej, tylko kłęby kabli
za monitorem.